Biżuteria od setek lat jest uważana za najlepszego przyjaciela kobiety. Stanowi bowiem wspaniale uzupełnienie każdej damskiej stylizacji, podkreśla kobiece walory, takie jak szyja, dekolt, nadgarstki, dłonie, kostki, czy też włosy. Można ją dobrać odpowiednio do danej kreacji i włożyć praktycznie wszędzie – do pracy, na uczelnię, na spotkanie z przyjaciółką, randkę, sobotnią imprezę, przyjęcie urodzinowe, wesele, ślub, chrzciny i wiele innych okazji! Dodaje stylu, kobiecości, pewności siebie i sprawia, że każda jej użytkowniczka może poczuć się jak księżniczka.
Biżuteria (z francuskiego klejnot) towarzyszy kobietom już od czasów prehistorycznych, uwzględniając również wszystkie epoki i zmieniające się środowiska kulturowe. Biżuteria może być rozpatrywana jako symbol władzy, kultu religijnego, uczuć, wyraz przynależności klasowej, a przede wszystkim ozdoba ubrania. Biżuteria jak widać zgodnie z duchem czasu zmieniała swoją rolę. Współcześnie największe znaczenie ma ta ostatnia funkcja biżuterii. Przewiduje się, że potrzeba ozdabiania ciała pojawiła się prawdopodobnie już u zarania dziejów człowieka. Pierwszą zachowaną biżuterią są przedziurawione muszle, które liczą około 100 000 tysięcy lat. Biżuteria, jak już wcześniej zostało wspomniane pełniła różne funkcje. Była stosowana przy dekorowaniu stołów (agrafy, klamry, broszki, spinki do mankietów, guzy), ozdabianiu ciała (diademy, kolie, naszyjniki, bransolety), w religii (amulety, talizmany).
Pierwsze elementy biżuterii wykonywane były z drewna, muszli, kamieni, skór i kości zwierząt. Po 3500 r. p. n. e biżuterię zaczęto opracowywać z miedzi, złota i srebra. Obróbka tych materiałów rozwijała się przez wiele lat poprzez takie czynności jak polerowanie i rzeźbienie, by osiągnąć coraz to nowsze, atrakcyjne kształty. Przełomową datą w historii biżuterii był rok 2000 p. n. e. Wtedy w Egipcie zaczęto wytwarzać bogato zdobione elementy biżuterii takie jak: bransolety, naszyjniki, kolczyki, broszki, czy też grzebienie. W starożytnym Egipcie najpopularniejszą ozdobą był amulet. Bogaci nosili piękną złotą lub wykonywaną z kamieni szlachetnych biżuterię, biedniejsi zaś ze szkła lub fajansu. Egipcjanie bardzo często sięgali po bransolety, które nosili na rękach i nogach.
Około V-IV wieku p.n.e. w Grecji powstawały przepiękne ozdoby , wykonywane ze złota i srebra, a także złoconego brązu. Motywy, które były modne i często się powtarzały to natura – liście, kwiaty i zwierzęta. Natomiast ozdoby rzymskie były ubogacane diamentami i kamieniami szlachetnymi. Włosy kobiet zdobiły spinki ze złota, srebra, kości słoniowej z dodatkiem pereł. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety nosiły bogate pierścienie.
W epoce średniowiecza za najszlachetniejszy metal było uważane złoto, wskazywało bowiem na godność królewską i było synonimem władzy. Szczególnie złote korony wskazywały na roztropność i wielkość królewską. W średniowieczu również wierzono w moc kamieni szlachetnych.
Trochę zmian pojawiło się w XVI i XVII wieku, wtedy bowiem doszło do rozwoju złotnictwa. Pod koniec XVII wieku ogromną popularnością zaczął cieszyć się diament. Kolejno medaliony i pierścienie, a w XX wieku platyna.
Biżuteria aktualnie cieszy się ogromną popularnością, jest tworzona z przeróżnych materiałów: kamieni i metali szlachetnych półszlachetnych, a także z tworzyw sztucznych. Biżuteria sztuczna: plastik, barwione szkło to najtańsze ozdoby. Dużą popularnością cieszy się również biżuteria wykonana ze stali chirurgicznej, jest łudząco podobna do biżuterii srebrnej i o wiele tańsza. Oto mały przegląd materiałów.
Pewnie nie raz każdy z Was zastanawiał się nad tym, w jaki sposób powstaje biżuteria. Proces tworzenia biżuterii składa się z kilku etapów. Rozpoczyna się od projektu projektanta. Żaden pierścionek, naszyjnik, kolczyki, czy też bransoletka nie powstaje bez konkretnego pomysłu i wizji. Projektant najpierw zastanawia się nad kolorem, kształtem, rodzajem materiału. Następnie swój pomysł przelewa na papier, tworząc szkic. Kolejnym krokiem jest opracowanie konkretnej wizualizacji w programie komputerowym i projektu modelu 3D. Aby dobrze zaprojektować biżuterię trzeba mieć nie tylko kreatywność, ale również doświadczenie i wiedzę.
Pierwszym krokiem do stworzenia pierścionka jest wykonanie formy odlewniczej. Kawałek tworzywa silikonowego wykorzystywany jest do wycięcia koła o średnicy odpowiadającej rozmiarowi pierścionka. Następnie dokonuje się szlifowania brzegów materiału. Następnie prototyp pierścionka zalewany jest gipsem, dzięki któremu można uzyskać formę do odlewu. Kolejno wytapiany jest w materiale, który został przez nas wybrany. Jeśli powstał już odlew, następuje wtedy proces obróbki pierścionka (dokonują tego doświadczeni i precyzyjni specjaliści). Czynność, która jest niezwykle ważna w obróbce pierścionka, jest szlifowanie. Po przeprowadzeniu ostatniego szlifu można osadzić kamień szlachetny. To jaki kamień zostanie wybrany i jak ostatecznie będzie wyglądał pierścionek, zależy od wizji samego twórcy. Tworzenie pierścionka wymaga skupienia i cierpliwości. To proces długi i żmudny. Podlega kontroli jakości, która ma na celu dokładne sprawdzenie, czy spełnia on postawione kryteria jakości. Jeśli przejdzie pozytywnie kontrole, trafia do sklepu. Gentarus biżuteria z bursztynu <- tu nasza oferta.
W wielu krajach przyjęło się, że pierścionek zaręczynowy noszony jest na serdecznym palcu prawej lub lewej ręki. A co oznaczać mogą ozdoby noszone na innych palcach? O to kilka wskazówek.
Pierścionek zaręczynowy to nie tylko dowód miłości, ale również symbol wiecznego oddania mężczyzny kobiecie. Bardzo wiele zarówno mężczyzn, jak i kobiet zastanawia się na którym palcu i u której ręki powinien błyszczeń. Czy powinien być to środkowy, czy serdeczny palec? Prawa ręka, a może lewa? Tak naprawdę wszystko zależy od danego kraju i tradycji, jaka w nim panuje. Zdecydowana większość kobiet zamieszkujących Europę, Afrykę, Stany Zjednoczone i Kanadę nosi pierścionek zaręczynowy na palcu serdecznym u lewej dłoni. Zdarzają się oczywiście wyjątki, np. w Polsce kobiety noszą go u prawej ręki. Kobiety, które pochodzą ze Skandynawii noszą na palcu u lewej dłoni obrączkę od momentu zaręczyn, zaś w dniu ceremonii ślubnej pan młody dokłada do niej drugą taką samą obrączkę. Co ciekawe, na Węgrzech pierścionek zaręczynowy nie jest praktykowany. Zamiast pierścionka mężczyzna wręcza swojej ukochanej obrączkę, którą nosi ona na lewej dłoni aż do momentu ślubu, zaś po uroczystości przekłada ją na prawą. Pierścionek noszony na palcu serdecznym jest pewnego rodzaju zgodą na oświadczyny, czyli zapowiedzią ślubu właścicielki z ukochanym, od którego otrzymała ten dowód miłości. Zgodnie z antycznymi wierzeniami, żyła palca serdecznego prowadzi prosto do serca, które jest symbolem namiętnych i silnych uczuć.
Bransoletka to kolista ozdoba, która noszona jest na nadgarstku. Jest jednym z elementów biżuterii osobistej. Tworzona z metalu, skóry, silikonu, a także szkła. Bransoletka może być ozdabiana różnymi ozdobnymi elementami np. z drewna, kamienia lub muszelkami. Bransoletki w wielu środowiskach są używane w celach terapeutycznych np. bransoletki antyalergiczne w szpitalach.
Etymologia Staropolskie słowo manela zostało wyparte przez bransoletę – słowo zaczerpnięte z któregoś z europejskich języków, dużo wskazuje, że ze starofrancuskiego barcelet. Ta nazwa zaś zaczerpnięta została z łaciny brachiale.
Znaczenie kulturowe bransoletek
Bransoletki noszone są w różnych kulturach na całym świecie. Dla wielu z nich ma to jakieś znaczenie lub wiąże się z jakąś tradycją. W starożytnym syryjskim sanktuarium maryjnym w Sydnaya pątnicy noszą bransoletkę z białej nitki na przegubie ręki, którą otrzymują od mnichów. Biała nitka ma zapewniać im opiekę Madonny. W bułgarskiej tradycji zwanej Martenica Bułgarzy obdarowują się czerwono-białymi włóczkowymi gałgankami (pomponik, wstążeczka, plecionka i wiele innych). Noszone są one przyczepione do ubrania, w tym do rękawów. Warto wspomnieć również o kulturze Azabachów i związanych z nią tradycji. Bransoletki andyjskich Indian z Salty w Argentynie są używane jako amulety, których zadaniem jest chronienie przed złym okiem. W poszczególnych regionach Indii kobiety zamężne noszą bransoletki, które w języku hindi nazywane są kangan (ang. bankle). Wykonywane są ze złota, srebra, platyny, plastiku, drewna i metali. Kangan czasami zakładane są przez mężczyzn. Warto wspomnieć również o slangu więziennym, w którym kajdanki są nazywane bransoletkami.
Tu znajdziecie: bransoletki z bursztynem
Naszyjniki stanowią rodzaj biżuterii, noszonej na szyi zarówno przez kobiety, jak też mężczyzn na całym świecie. Najczęściej wytwarzane są z metalu w formie łańcuszka, który złączony jest z medalionem, wisiorem lub zawieszką. Są również tworzone z innych materiałów np. tkanin, sznurków, rzemieni, koralików. Są łączone z kamieniami szlachetnymi, muszelkami, perłami, cyrkoniami, bursztynami, czy też elementami drewnianymi o różnych rozmiarach i kształtach. Naszyjniki istnieją już od najstarszych cywilizacji. Były już znane w epoce paleolitu środkowego. Z tego okresu pochodzą naszyjniki wykonywane w muszli mięczaków. W kolejnych okresach naszyjniki wykonywane były z kamienia, kości, zębów, a także z muszli. Następnie, gdy zaczęto opanowywać techniki pozyskiwania metali, naszyjniki zaczęto wytwarzać ze złota, srebra i wielu innych metali szlachetnych.
Co to jest naszyjnik celebrytka?
Naszyjnik celebrytka to subtelny, od wielu lat modny element biżuterii noszony przez kobiety na całym świecie. Nazywany jest również „naszyjnikiem gwiazd”, gdyż od wielu lat sięgają po niego znane blogerki modowe, aktorki, celebrytki i inne damy show biznesu. Jego ogromną zaletą jest uniwersalność – pasuje zarówno do prostego, codziennego outfitu, jak też do wyjściowego, eleganckiego stroju. Jest delikatny i klasyczny, często ma charakterystyczny splot. W sposób delikatny podkreśla urodę i kobiece walory każdej użytkowniczki. Naszyjniki celebrytki już od kilku sezonów nie wychodzą z mody, a wręcz przeciwnie królują wśród innych elementów biżuterii. Często ubogacane są różnymi motywami np. w kształcie serca, kółka, znakiem nieskończoności, koniczynkami, a w ostatnim czasie bardzo modne są naszyjniki celebrytki z bursztynami. Dzięki szerokiemu wyborowi każda kobieta może znaleźć idealny naszyjnik celebrytkę dla siebie i idealnie dopasować go do swoich potrzeb, preferencji i oczekiwań. Ogromną zaletą naszyjników celebrytek jest to, że można dowolnie łączyć je z innymi elementami biżuterii i z każdym rodzajem ubrania. Lekka i prosta forma idealnie pasuje do eleganckiego, klasycznego biurowego stroju, zakładanego na co dzień do pracy lub na rozmowę kwalifikacyjną, a także w inne miejsca np. na uczelnię, do szkoły, spotkanie z przyjaciółką, randkę i wiele innych okazji. Naszyjniki celebrytki podkreślają piękno kobiecej urody i walory takie jak szyja i dekolt. Lekkość naszyjnika celebrytki pozwala na noszenie go nawet do sportowego ubioru, do biegania, na siłownię, fitness, zajęcia taneczne, czy też spacery. Wszystkie panie, które kochają delikatną i skromną biżuterię, z pewnością pokochają naszyjniki celebrytki i spośród wielu modnych wzorów wybiorą coś dla siebie. Coraz częściej po naszyjniki celebrytki sięgają przyszłe Panny Młode, chcą uświetnić swój ślubny image biżuterią w stylu celebrytki.
Tu znajdziecie: naszyjnik z bursztynem
Nie można pominąć tak wyjątkowych i o bogatej historii elementów biżuterii, jakimi są kolczyki. To niewielkie ozdoby, które noszone są w małżowinie usznej, a także w innych częściach ciała np. pępek, język, nos (piercing). Zazwyczaj tworzone są z tytanu, stali chirurgicznej, srebra i złota. Można znaleźć też kolczyki artystyczne (hand made) ręcznie ozdabiane z drewna. Warto wspomnieć o kolczykach tworzonych z rogu bawoła azjatyckiego – Bubalus Bubalis, które zawierają keratynę.
Kolczyki występują w wielu kulturach na całym świecie już od wielu lat. W niektórych z tych kultur przebija się uszy dzieciom (dziewczynkom). W XX i XXI wieku moda kolczykowania rozszerzyła się na inne części ciała, powstał tzw. Body piercing. Kolczyki są również charakterystycznym elementem w niektórych subkulturach, niegdyś były jedynie ozdobą, obecnie wyznaczają trendy i częstokroć wiążą się ze stylem życia. Kolczyki modne były już w starożytności wśród osób z wyższych sfer. Noszono wtedy kolczyki wykonywane ze złota lub srebra, które były znakiem przynależności do danej grupy społecznej. Z ozdabiania uszu nie rezygnowały osoby z niższych sfer, sięgały one po kolczyki wykonane z ptasiego pióra bądź z kości zwierzęcej. Historia kolczyków rozpoczęła się w starożytności od przekłuwania uszu. Aktualnie odważniejsi ludzie kolczykują nimi całe ciało, nie wyłączając intymnych części ciała. Najpopularniejsze części ciała, które ludzie przekłuwają współcześnie to uszy, nos, usta, pępek, język, brwi i wargi. U niektórych osób można zauważyć też kolczyk w zębie. Ile trwa proces gojenia po przekłuwaniu? Zazwyczaj na zagojenie trzeba poczekać od 2 do 3 tygodni (jeśli chodzi o przekłucia niezbyt głębokie) albo od 6 do 9 tygodni (w sytuacji, gdy przekłucia są głębsze i poważniejsze). Przekłuwanie ciała w celu kolczykowania przeważnie nie jest bolesne. W ostatnich latach popularne szczególnie wśród młodych mężczyzn są tak zwane „tunele”, czyli kolczyki, które wkładane są do ucha, tworzą w nim dziurę. Mogą mieć średnicę od paru milimetrów po nawet kilkanaście centymetrów.
Tu znajdziecie: kolczyki srebrne z bursztynem
Każda biżuteria bez względu na to, z jakiego materiału została wykonana, powinna być przechowywana w odpowiedni sposób. Dzięki temu możemy uniknąć zniszczenia, porysowania, czy też zerdzewień. Jak więc dbać o biżuterię, by długo cieszyła nasze oczy i zachowała nieskazitelny wygląd?
Więcej znajdziecie na blogu: biżuteria z bursztynu czyszczenie
Od lat biżuteria wybierana jest na prezent dla dziewczyny, narzeczonej, żony, przyjaciółki, siostry, mamy. Bardzo często taka forma upominku jest strzałem w dziesiątkę i sprawia ogromną radość, ale zdarzają się również sytuacje, kiedy mogą wprowadzić w pewnego rodzaju zakłopotanie. Dlatego ważne jest, by poznać zasady związane z wręczaniem biżuterii.
Przede wszystkim wręczanie biżuterii na prezent wskazuje na bliską relację i pewne zobowiązanie wobec drugiej osoby. W czasach przedwojennych funkcjonowała zasada, która mówiła, że jeśli kobieta dostanie podarunek od mężczyzny w postaci biżuterii, a nie jest z nim blisko związana, powinna mu go zwrócić, gdyż w takiej sytuacji nie byłoby w dobrym tonie przyjmowanie i noszenie tego typu prezentów. Aktualnie ta zasada już tak mocno nie funkcjonuje, jednakże przyjęcie biżuterii od mężczyzny, z którym kobieta nie jest ani związana, ani też zainteresowana może być krępujące. Dlatego lepiej kupować biżuterię osobie, która jest bliska- dziewczynie, narzeczonej, żonie, siostrze lub matce.
Biżuteria, którą chcemy wręczyć osobie, która jest nam bliska powinna być wykonana ze srebra lub złota. Wręczanie sztucznej biżuterii jest nie tylko oznaką nienajlepszego gustu, ale może być również odebrane przez osobę obdarowaną jako lekceważące. Sztuczna biżuteria może być wręczania, jeśli kobieta obdarowywana wyrazi takie pragnienie.
Przy wyborze materiału biżuterii dobrze jest kierować się gustem i preferencjami osoby, która będzie ją nosiła. Lepiej jednak postawić na srebro lub ozdoby pozłacane. Biżuterie powinno się wręczać w pudełeczku, ale nie powinno wręczać się jej w torebce z widocznym logiem sklepu.
Każdy miłośnik srebrnej lub pozłacanej biżuterii dobrze wie, że aby zachować jej nieskazitelny wygląd, trzeba o nią dbać. Nie tylko należy przechowywać ją w odpowiednim miejscu, ale również właściwie ją pielęgnować i czyścić. Na zabrudzenia jest narażona szczególnie biżuteria, którą używamy rzadko. Na pewno nie jedna z Was ma w swojej szafce srebrne, eleganckie ozdoby, które nakładane są jedynie na ważne okazje i okoliczności. Rzadko noszone mogą pokrywać się czarnym nalotem, tracić dawny błysk i przypominać raczej biżuterię sztuczną, która kilka razy użyta niszczy się i rdzewieje. Warto wtedy spróbować oczyścić je domowymi sposobami lub oddać do profesjonalnego jubilera, który szybko i bez większych problemów pozbędzie się brzydkich plam i przywróci biżuterii dawny nieskazitelny blask. Zacznijmy od domowych sposobów.
Bursztyn to niezwykle cenny surowiec w jubilerstwie. Jest twardą kopalną żywicą drzew iglastych, czasem także żywicujących liściastych drzew z grupy bobowców. Najstarsze oszlifowane płytki bursztynu znaleziono na Wysoczyźnie Leszczyńskiej. Miało to miejsce w epoce paleolitu (40000 – 10000 r. p.n.e.). Co warto podkreślić, bursztyn istnieje już od początku życia ludzi na kuli ziemskiej! Był niezwykle popularny przez setki lat w całej Europie. W Polsce funkcjonowało wiele pracowni bursztynu, w szczególności na terenie Gdańska. Wytwarzano z niego wtedy pudełka, figurki, mozaiki, sekretarzyki i wiele innych podobnych przedmiotów. We Włoszech tworzono słynną Aquilee. Włoskie wyroby dostarczano na dwór cesarski do Rzymu. Bursztyn przez większość ludzi był uważany za kamień o niezwykłej mocy. Aktualnie oszlifowany bursztyn, wykorzystywany jest na całym świecie do produkcji srebrnej i złotej biżuterii. Jest niezwykle cenny w jubilerstwie, gdyż ma wysokie walory estetyczne, a także długą historię. Większość producentów biżuterii z bursztynu przeważnie łączy go ze srebrem i złotem. Nic dziwnego bowiem to cenne metale szlachetne, które w połączeniu z wysokiej jakości surowcem, jakim jest bursztyn wyglądają zjawiskowo. Bursztyn bałtycki jest odmianą bursztynu najbardziej pożądaną przez jubilerów na całym świecie. Zawiera około 8% kwasu bursztynowego, co wyróżnia go spośród innych żywic istniejących na świecie. Ma przepiękną barwę, która wraz z niepowtarzalnym procesem jego powstawania stały się wielką inspiracją dla artystów, projektantów biżuterii i jubilerów na całym świecie. Zazwyczaj bursztyn wykorzystywany jest do produkcji takich elementów biżuterii jak: zawieszki, naszyjniki, bransoletki, kolczyki, pierścionki, a także przedmiotów użytecznych np. akcesoriów kuchennych – łyżki, noże, czy też innych akcesoriów – spinki do mankietów, krawaty, broszki i wiele innych. Ozdoby z bursztynem bałtyckim są bardzo łatwo dostępne w Polsce i stosunkowo niedrogie. Na rynku dostępne są w różnych rozmiarach, formach i barwach. Można znaleźć biżuterię z żółtym, koniakowym, wiśniowym, zielonym, mlecznym, a czasami nawet fioletowym bursztynem. Ogromną zaletą biżuterii bursztynowej jest jej uniwersalność, elegancja i ponadczasowość. Bursztynowe ozdoby są świetnym dodatkiem do eleganckich i codziennych stylizacji. Pasują na każdą okazję – do pracy, szkoły, na uczelnię, na zakupy, spotkanie z przyjaciółmi, wakacyjny wyjazd, randkę, a także różnego rodzaju imprezy i uroczystości. Biżuteria z bursztynem jest świetnym rozwiązaniem na każdą okazję. Bursztyn może być śmiało łączony z wieloma kolorami, wzorami, metalami – złotem i srebrem, a co najważniejsze, nigdy nie wychodzi z mody. Przez krótki czas w modzie królowały cyrkonie i kryształki w różnych barwach i rodzajach, zaś w ostatnim czasie ozdoby z dodatkiem bursztynu znów zaczęły być modne i cenne. To świetne uzupełnienie różnego rodzaju stylizacji: boho, vintage, ale również są subtelnym dodatkiem do tradycyjnych kreacji.
Biżuteria z bursztynem powinna być we właściwy sposób pielęgnowana. Przede wszystkim zaleca się zadbać o systematyczne jej czyszczenie (na sucho lub mokro). Warto pamiętać przy tym, by nie używać gorącej wody. Najlepiej dodać do wody spirytus lub mydło. Dobrym sposobem jest przechowywanie ozdób owiniętych w miękki materiał. Tym samym można uniknąć wszelkiego rodzaju porysowań i zniszczeń. Bursztyn powinien być również chroniony przed stycznością z perfumami, kosmetykami i innymi substancjami chemicznymi. Nie powinien być też wystawiany na słońce.
Źródła: