Bursztyn japoński

Bursztyn japoński to surowiec, który wydobywany jest w północnej części wyspy Honsiu, w rejonach Oceanu Spokojnego. Jest on porównywany do bursztynu bałtyckiego (sukcynitu), a to za sprawą wspólnych cech, jakie mają pod względem możliwości obróbki. Warto podkreślić, że wymaga o wiele większej ostrożności podczas wszelkich działań, głównie przy polerowaniu, z uwagi na popularny sposób plastycznej obróbki, zwany „ciągnieniem się”. Trafiają się bursztyny japońskie zbliżone wyglądem do wartościowych odmian bursztynu bałtyckiego w kolorze przezroczystym i złocistym. W dużej mierze występują w kolorze ciemno-pomarańczowym, a także brązowym z charakterystycznymi niewielkimi plamkami.

Występowanie bursztynu japońskiego

Bursztyn japoński można znaleźć w bardzo wielu miejscach, na wszystkich głównych wyspach Japonii, na wszystkich głównych wyspach Japonii, począwszy od Hokkaido na północy, po Kusiu na południu obejmując dystans ponad 2800 km. Od wielu lat podstawowym i najważniejszym, a aktualnie jedynym źródłem, w którym wydobywany jest bursztyn japoński jest kopalnia w Fudżi. Bursztyn japoński wydobywany jest tam już od VI wieku, natomiast w pewnym okresie odbywało się to na ogromną skalę.
Warto przyjrzeć się okresowi od 1937 do 1938 roku, kiedy to w Fudżi wydobywano po 13 ton bursztynu. Do dziś zachowały się dwie wielkie bryły z okresu międzywojennego – zbiory prywatne (masa 19,875 kg, wymiary 40x40x25cm, 1927 rok), Muzeum Narodowe Nauki w Tokio (masa 16 kg, wymiary 40x23x23 cm, wydobyto ją w 1941 roku przed wybuchem wojny z USA).

Zastosowanie

Bursztyn japoński od lat miał swoje zastosowanie w produkcji ozdób do ubrań i ciała, a także cenionych przedmiotów. W Kalingradzie, na jednej z wystaw została zaprezentowana współczesna kopia poduszeczki z grobu książęcego, którą datuje się na VI wiek n.e. Wykonana została w zbiorach tokijskich z bursztynu Fudżi w barwie zielonawej (podobnie jak w przypadku oryginału). Inne okazy współczesnych japońskich autorów zostały wykonane z bursztynu bałtyckiego.

Źródło:

1. Andrew Ross, Amber, Harvard University Press, 1998
2. George O. Poinar, Roberta Poinar, The Amber Forest: A Reconstruction of a Vanished World, Princeton University Press, 1999
3. Faya Causey, Amber and the Ancient World, Getty Publications, 2011
4. Langenheim, Jean, Plant Resins: Chemistry, Evolution, Ecology, and Ethnobotany, Timber Press, 2003
5. Rice, Patty C., Amber: Golden Gem of the Ages, AuthorHouse, 2006