Kaliningradzki Kombinat Bursztynu – co to właściwie jest? Zacznijmy od początku. Powstał on w 1947 roku nieopodal złóż bursztynu (paleogeńskich) w miejscowości Jantarnyj (dawniej Palmnicken). Kaliningradzki Kombinat Bursztynu dzieli się na kopalnię Palmnikeńską (najstarszą i nieczynną), Primorskoje – czynną i Plażową, inaczej odcinek plażowy.

We wrocławskich Partynicach w pierwszej połowie XX wieku został znaleziony depozyt bursztynu pochodzący z I wieku p.n.e. Jest on uważany za największe na świecie archeologiczny okaz bursztynu, który prawdopodobnie waży około 1240-1760 kg. Stanowi on również dowód na przebieg szlaku bursztynowego.

W eocenie na niektórych obszarach dzisiejszej Polski znajdowało się płytki morze, które sąsiadowało z kontynentem nazywanym przez naukowców Fennoskandią. To tutaj w wilgotnym i ciepłym środowisku tropikalnego klimatu rósł bursztynowy las – kolebka bursztynu bałtyckiego. Występowały w nim przede wszystkim pradawne gatunki iglaste – przodkowie dzisiejszych świerków, jodeł, sosen, ale też modrzewi, sekwoi czy cedrów.

Sukcynit to inna nazwa bursztynu bałtyckiego lub po prostu bursztynu, który jest najbardziej rozpoznawaną żywicą. Nasi przodkowie uznali go za sok drzewny i z tej przyczyny przyznali mu nazwę sucinum. Do tego samego rodzaju żywicy kopalnej, lecz nie tej samej odmiany należy występujący na Ukrainie bursztyn rivnieński pochodzącym od miejscowości Rivne. W środkowych Niemczech jest […]

Cech bursztynników w Gdańsku to cech gdańskich rzemieślników, którzy specjalizują się w obróbce bursztynu i wytwarzaniu z nich różnego rodzaju wyrobów, powstały w 1477 roku. Funkcjonował on do XVIII/ XIX wieku.

Bursztyniarstwo to dział rzemiosła, zajmujący się obróbką ozdób z bursztynu. Bursztynnicy natomiast to rzemieślnicy zajmujący się bursztyniarstwem.

Już od czasów starożytnych Gdańsk był uważany za światową stolicę bursztynu i pozostało tak do dzisiaj. Wskazują na to dzieła starożytnych pisarzy, zawierające opisy bursztynu, który był przywożony z Gdańska aż do samego Rzymu.

Pilniusz w swoim dziele Historia Naturalis, ogłosił bardziej rzeczywisty obraz pochodzenia bursztynu. Uważał on, że bursztyn ma swoje źródła w sośnie rosnącej na wyspach Oceanu Północnego, a dokładniej, iż pochodzi z soku tego gatunku drzewa.