Poznaj historię niezwykłego kamienia Lapis Lazuli!

Lapis lazuli to piękny kamień o ciemnoniebieskiej barwie, którego wartość znana jest już od tysięcy lat. To połączenie lazurytu, pirytu i kalcytu w jednym kamieniu. Minerał zawiera w swoim składzie widoczne złote drobinki, które przywodzą na myśl niebiosa i pochodzących z nich bogów.

Ceniony jest ze względu na niezwykłe właściwości duchowe, uspokajające i zdrowotne. Kamień działa wyciszająco, dzięki czemu doskonale nadaje się do pracy nad sobą i własną duchowością. Wykorzystywany jest przede wszystkim w jubilerstwie. Poznaliśmy już wspaniały kamień lapis lazuli, czas przejść do jego historii!

Historia lazurytu

Kamień wydobyto w Afganistanie, a następnie zaczęto go eksportować do świata śródziemnomorskiego i Azji Południowej. Znaleziono go również w osadach w północnej Mezopotamii (IV tysiąclecie p. n. e.) oraz w rejonach Shahr-e Sukhteh w południowo-wschodnim Iranie (III tysiąclecie p. n.e.). W Grobowcach Królewskich natomiast znaleziono sztylet z rękojeścią, amulety, miskę inkrustowaną lapisem, koraliki, inkrustacje ukazującą brwi i brody. Lapis lazuli wykorzystywany był przez Akadyjczyków, Asyryjczyków i Babilończyków w starożytnej Mezopotamii do wytwarzania pieczęci i różnych elementów biżuterii.

W mezopotamskim poemacie Epos o Gilgameszu (XVII – XVIII wiek p. n. e.) – jednym z najstarszych dzieł literackich znanych światu znajduje się kilka wzmianek na temat kamienia. To, o czym warto również wspomnieć to fakt, iż lapis lazuli był ulubionym kamieniem wykorzystywanym do tworzenia amuletów i ozdób, tj. skarbusze, w starożytnym Egipcie. Biżuteria z lapis lazuli została znaleziona podczas wykopalisk w predynastycznym egipskim rejonie Naqada (3300–3100 p. n. e.). W Mykenach natomiast znaleziona została biżuteria z lapis lazuli, wskazująca na stosunki między Mykeńczykami, a rozwiniętymi cywilizacjami Egiptu i Wschodu.

We wczesnym chrześcijaństwie lapis lazuli uważany był za kamień Matki Boskiej. W późnym okresie klasycznym i w średniowieczu lazuryt był nazywany szafirem. Choć niewiele łączy go z prawdziwym szafirem, aktualnie uznaje się go za odmianę szafiru. W Starym Testamencie można znaleźć wiele nawiązań do szafirów w kontekście lazurytu. Jedno z nich znajduje się w Księdze Wyjścia 24:10: „I ujrzeli Boga Izraela, a pod jego stopami była jakby brukowana praca z szafiru…” Termin, którego użyto w łacińskiej Biblii Wulgaty w tym cytacie to „lapidus sapphiri” i jest to określenie lapis lazuli.  Nowoczesne tłumaczenia Biblii, takie jak drugie wydanie New Living Translation, w większości przypadków odnoszą się do lapis lazuli zamiast do szafiru.