Jak przebiegał szlak bursztynowy?

Szlak bursztynowy to droga handlowa między krajami śródziemnomorskimi — starożytnego Rzymu z ziemiami leżącymi na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Handel bursztynem na dużą skalę rozwinęli Celtowie przez otwarcie szlaków bursztynowych Rzymianom. Szlak ten stanowi symbol rozwijającej się potęgi i wpływów Cesarstwa Rzymskiego.

Jednak na początku trasa nie nosiła nazwy Bursztynowego Szlaku. Był to po prostu kierunek wymiany handlowej. Nazwa została nadana później w celu odtworzenia dawnych dziejów Europy. Rzymianie w zamian za bursztyn handlowali winem, tkaninami, ceramiką, wyrobami metalowymi czy wełną. Handlarze wymieniali się nie tylko produktami, ale również informacjami o dalekich krainach, polityce, kulturze, pogodzie, uprawach. Dzięki temu pogłębiali też swoją wiedzę o świecie.

Trasa bursztynowego szlaku 

 

Nie istniała jedna konkretna droga zwana bursztynowym szlakiem. Przez to hasło na ogół rozumie się określony kierunek wymiany handlowej. Przebieg głównego szlaku bursztynowego i jego najważniejszych odgałęzień zostały ustalone na podstawie relacji starożytnych autorów o bursztynie oraz handlowaniu nim, ale też jego znalezisk archeologicznych. Przebieg dróg bursztynowych, można było ustalić w miarę z dużą dokładnością. Szlaki te wiodły poza granice państwa rzymskiego, zmierzając ku bursztynowym złożom.

Więcej na temat bursztynowego szlaku znajdziecie tu: kompendium wiedzy o bursztynie

 

Trasa bursztynowego szlaku około 2 wieku naszej ery

Szlakiem określano dalekie trasy lądowe czy wodne. Po drogach rzymskich poruszano się wozami ciągniętymi przez muły, osły lub konie. Transport wodny był natomiast o wiele bardziej ekonomiczny ze względu na możliwości jednoczesnego przewiezienia większej ilości towaru. Globalny handel wzdłuż drogi bursztynowej reprezentowały najczęściej duże rzymskie firmy, zajmujące się głównie rzemiosłem i handlem, organizowaniem wypraw handlowych północ–południe.