Bursztyn czerwony

Bursztyn, czyli kopalna żywica drzew iglastych powstał przynajmniej 40 milionów lat temu. Do dziś nie udało się jednoznacznie określić, jaki gatunek rośliny tak intensywnie żywicował, że dał początek ozdobnej skamielinie.

W starożytności Pliniusz Starszy domniemywał, że mogła to być odmiana sosny. Na przełomie XIX i XX wieku teoria ta miała wielu zwolenników. Zdawały się ją potwierdzać szczątki sosen znajdowane w bryłkach w formie inkluzji.

Niestety współczesne badania składu chemicznego wykazały coś innego. Bursztyn bowiem pod względem budowy różni się od żywic dzisiejszych sosen. Obecnie panuje więc przekonanie, że jantar powstał z kilku gatunków drzew iglastych, przy czym jeden z nich był wyraźnie dominujący.

 

Bursztyn czerwony, jak powstał, skąd ten kolor?

Większość osób przyzwyczaiła się do delikatnie żółtego, piwnego koloru bursztynu. Tymczasem paleta odcieni jest w tym wypadku znacznie szersza. Wiedzą o tym koneserzy. Wyróżniamy bursztyn czerwony, pomarańczowy, mleczny, zielonkawy, a nawet niebieski. Jego odcień zależy od rodzaju żywicy, ale też warunków, w jakich ona kamieniała. Dla przejrzystości bursztynu znaczenie ma obecność mikropęcherzyków w strukturze bryłki. Są one pozostałością po znajdującej się w żywicy wodzie, która parując, wypełniała substancję maleńkimi bańkami gazu.

Bursztyn czerwony i brunatny powstawał w wyniku utleniania. Skamielina wystawiona na długotrwałe działanie tlenu z powietrza nabierała intensywnych tonów. Nasycenie odcieni zależało przede wszystkim od czasu, w jakim gaz oddziaływał na jantar. Im był on dłuższy, tym kolor ciemniejszy.